Από Vice
Τι μπορεί να συμβαίνει σε μια μικρή επαρχία, ώστε να αριθμεί μεταξύ των κατοίκων της 350 υπόδικους; Ώστε ειδικές δυνάμεις με πλήρη εξοπλισμό να εισβάλλουν μέρα μεσημέρι στα χωριά για να κάνουν συλλήψεις, ενώ άνδρες, γυναίκες και παιδιά να εξαφανίζονται, για να εντοπιστούν ώρες αργότερα στα υπόγεια του πλησιέστερου αστυνομικού μεγάρου; Πόλεμος, θα έλεγε κανείς, ή επιχείρηση καταστολής ενός τρομερού εσωτερικού εχθρού, όπου κάθε συνταγματική τάξη καταλύεται. Αυτή λοιπόν είναι η μεταχείριση που έχει επιφυλάξει το ελληνικό κράτος στους κατοίκους της Β.Α. Χαλκιδικής, που αντιδρούν στα μεταλλευτικά σχέδια που προχωρούν στον τόπο τους.
Οι περισσότεροι έχουμε παρακολουθήσει τα τεκταινόμενα μέσα από τον παραμορφωτικό φακό των κυρίαρχων ΜΜΕ. Ίσως είναι όντως δύσκολο λοιπόν, ακόμα και για κάποιον με τις καλύτερες προθέσεις, να κατανοήσει πώς γίνεται στις μέρες της οικονομικής ανέχειας που διανύουμε, κάποιοι να αντιδρούν σε ένα έργο που υπόσχεται ανάπτυξη και θέσεις εργασίας. Τη στιγμή δε που η ελληνική κυβέρνηση διαλαλεί πως εργάζεται για να προσελκύσει ξένες επενδύσεις στη χώρα, η εξόρυξη χαλκού και χρυσού που σχεδιάζει η καναδική πολυεθνική Eldorado Gold στη βόρεια Ελλάδα, στα σύνορα σχεδόν του Αγίου Όρους στο τρίτο πόδι της Χαλκιδικής, έχει προταχθεί ως ένα έργο κομβικής σημασίας. Κι επειδή στην περιοχή προϋπάρχουν ορυχεία και έχουν ζήσει γενιές μεταλλωρύχων, μια τέτοια εξέλιξη θα μπορούσε να θεωρηθεί από κάποιους έως και φυσική.
Έτσι, οι κάτοικοι της Β.Α Χαλκιδικής που αντιδρούν στην εξόρυξη, έχουν χαρακτηριστεί κατά καιρούς ως μια παρεούλα γραφικών ψευτοοικολόγων, με την υπόνοια μάλιστα ότι κινούνται ή υποκινούνται από ίδια συμφέροντα. Αυτό βέβαια, τις σπάνιες φορές που αναφέρονται στο δημόσιο διάλογο, γιατί κατά βάση οι διαμαρτυρίες τους αποκλείονται από την πλειοψηφία των ΜΜΕ, τα οποία έχουν αποσιωπήσει τις ανακοινώσεις τους, όπως και πορείες δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων.
Παρ’ όλ’ αυτά, αν άκουγε κανείς, τα επιχειρήματα που έχουν να παρουσιάσουν δεν είναι αμελητέα, καθώς επιστημονικοί φορείς, όπως το Συμβούλιο Περιβάλλοντος του Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης, βεβαιώνουν ότι η εξόρυξη θα έχει σημαντικές περιβαλλοντικές επιπτώσεις για την περιοχή, ιδίως στο πόσιμο νερό. Το έργο δε, που προβλέπει και ένα ανοιχτό ορυχείο, σχεδιάζεται μέσα σ’ένα πανέμορφο δάσος μεγάλης οικολογικής αξίας, το δάσος των Σκουριών, που σύμφωνα με την Ελληνική Δασολογική Εταιρεία είναι αδύνατον να αποκατασταθεί. Την ίδια στιγμή, σοβαρά οικονομικά στοιχεία, κάποια εκ των οποίων έχουν παρουσιαστεί και έχουν γίνει αποδεκτά και από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, αμφισβητούν κατά πόσο το έργο αυτό θα έχει οικονομικά οφέλη για οποιονδήποτε άλλο πέραν της εταιρείας. Ως προς το αν οι αντιδρώντες, τέλος, αποτελούν μειοψηφία, στις πρόσφατες δημοτικές εκλογές φάνηκε μάλλον το αντίθετο, καθώς ο προηγούμενος δήμαρχος που ήταν και ένθερμος υποστηρικτής του έργου αποδοκιμάστηκε, για να κερδίσει ένας συνδυασμός με την πλειοψηφία των μελών του να είναι ενεργοί στο κίνημα εναντίον της επέκτασης των μεταλλείων.
Οι κάτοικοι λοιπόν που αντιδρούν καταγγέλλουν ότι η δημόσια διαβούλευση που προβλέπεται ως προϋπόθεση για να πάρουν έγκριση έργα τόσο μεγάλης κλίμακας όσο το σχεδιαζόμενο ορυχείο, δεν έγινε ποτέ. Αντίθετα, απέναντι στα επιχειρήματά τους, το κράτος είχε να παρουσιάσει μόνο τα ΜΑΤ, που φύλαγαν τις εγκαταστάσεις της εταιρείας και κατέστειλαν κάθε κινητοποίησή τους. Έτσι, άνθρωποι που μέχρι τότε δεν είχαν γνωρίσει άλλες εντάσεις, όταν δήλωσαν την αντίθεσή τους στο εξορυκτικό σχέδιο, έφαγαν για πρώτη φορά στη ζωή τους δακρυγόνα, ξυλοκοπήθηκαν, κυνηγήθηκαν μέσα στην ίδια τους τη γη.
Το Φεβρουάριο του 2013, πραγματοποίηθηκε από αγνώστους εμπρηστική επίθεση στο εργοτάξιο της εταιρείας στο δάσος των Σκουριών, με αποτέλεσμμα να καταστραφούν οχήματα συνεργαζόμενων εργολάβων. Τότε εξαπολύθηκε από την κυβέρνηση η επιχείρηση μαζικών διώξεων που περιγράφηκε στην αρχή, και οι αντιδρώντες κάτοικοι αναβαθμίστηκαν στους χαρακτηρισμούς από γραφικοί σε οργανωμένους εγκληματίες. "Εάν οποιαδήποτε κοινότητα, χωριό ή κωμόπολη στην Ελλάδα έχει την εντύπωση ότι μπορεί να μετατραπεί σε γαλατικό χωριό και να εφαρμόσει δικό του Σύνταγμα, δικό του δίκαιο και τον αυτοδικαίως κανόνα ζωής αυτό δεν πρόκειται να περάσει", δήλωνε εμφατικά ο τότε Υπουργός Δημοσίας Τάξεως, κ. Δένδιας. «Η επένδυση θα γίνει με κάθε κόστος», διαβεβαίωνε στα διεθνή ΜΜΕ ο ίδιος ο Πρωθυπουργός.
«Το κόστος είναι η δική μας η ζωή»,απαντούν οι κάτοικοι, που καταγγέλλουν μέσω των δικηγόρων τους τυφλές και φρονηματικές διώξεις και συνεχίζουν ν’ αντιδρούν. Και αν τελικά για κάποιο λόγο έχουν καταστεί επικίνδυνοι για την κυβέρνηση, είναι στην πραγματικότητα γιατί αμφισβητούν την ανάπτυξη και τις επενδύσεις όπως προτάσσονται από την κυρίαρχη πολιτική. Γιατί διεκδικούν τα δάση, τη γη και το νερό. Γιατί πάνω απ’ όλα διεκδικούν την ελευθερία να ορίζουν πώς θα ζουν στον τόπο τους και αγωνίζονται γι’ αυτό.
Παραγωγή-Έρευνα: Γεωργία Ανάγνου
Κάμερα: Wiktor Roch Dobraczynski - Αλεξία Τσαγκάρη
Μοντάζ: Πάνος Βουτσαράς
Στις 31-12-2014 ο κύριος Μίχος βιάστηκε να προσβάλει την νοημοσύνη μας αλλά και την αξιοπρέπεια ανιδιοτελών συναγωνιστών με δύο Δελτία Τύπου:
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://antigoldgr.org/blog/2014/12/31/2deltia-typou-michos/
δηλώνοντας ανάμεσα σε άλλα και τα εξής:
«για να κλείσουμε και τώρα και στο μέλλον οποιαδήποτε ανάλογη προσπάθεια συνειρμών και ταυτίσεων που αποτελεί απόλυτα αυθαίρετο συμπέρασμα, λοιδορία, παραποίηση της αλήθειας και ταυτόχρονα κατάφορη αδικία απέναντι στα μέλη της Δημοτικής Αρχής που οι αγώνες τους υπεράσπισης του τόπου αλλά και των δικαιωμάτων των πολιτών του Δήμου είναι γνωστοί και διαρκείς επαναλαμβάνουμε ότι το μόνο που καθορίζει τη στάση μας και τώρα και στο μέλλον είναι οι εκφρασμένες θέσεις μας μέσα από το προεκλογικό μας πρόγραμμα αλλά και τη πρόσφατη ιστορική απόφαση του ΔΣ του δήμου Αριστοτέλη αφενός για την αντίθεσή μας στη μετατροπή της περιοχής μας σε μια απέραντη μεταλλευτική ζώνη βαριάς βιομηχανικής εκμετάλλευσης η οποία θα επιφέρει μη αναστρέψιμες βλάβες στα νερά, τα δάση, στον αέρα και στην οικονομία της περιοχής όσο και του σεβασμού των εργαζομένων και του αναφαίρετου και δημοκρατικού δικαιώματος όλων των πολιτών στο δικαίωμα της ελεύθερης επιλογής επαγγέλματος και της αξιοπρεπούς εργασίας».
Το ότι ο κύριος Μίχος βρίσκεται σε πλήρη αναντιστοιχία και τελικά απέναντι από τους αγώνες των κατοίκων εναγκαλισμένος με τα συμφέροντα της Ελληνικός Χρυσός Α.Ε μας το αποκαλύπτει ο κύριος Μιχάλης Θεοδωρακόπουλος, μηχανικός μεταλλείων και αναπληρωτής διευθύνων σύμβουλος της Ελληνικός Χρυσός Α.Ε., ο οποίος μας δηλώνει περήφανος ότι:
1) στις Σκουριές το επενδυτικό πρόγραμμα περνά στη μεγιστοποίησή του, με τις προγραμματιζόμενες επενδύσεις για το επόμενο έτος να αντιστοιχούν σε 250 εκατ. δολάρια, γεγονός το οποίο μεταφράζεται σε επενδύσει περί τα 20 εκατ. δολάρια σε μηνιαία βάση,
2) θα ολοκληρωθεί η στοά μήκους 8 χιλιομέτρων που ξεκίνησε από την Ολυμπιάδα, θα διασχίσει το Στρατώνι και θα καταλήξει στο Μαντέμ Λάκκο όπου και θα ξεκινήσει η λειτουργία του νέου εργοστασίου εμπλουτισμού.
Φυσικά ο κύριος Μιχάλης Θεοδωρακόπουλος δεν θα ξεχνούσε και το τυράκι στη φάκα, τις υποτιθέμενες χιλιάδες νέες και καλοπληρωμένες θέσεις εργασίας που δεν μπαίνει στον κόπο να αναφέρει ότι χρηματοδοτούνται από προγράμματα ΕΣΠΑ, που καταρτίζονται στο όνομα των κατοίκων της περιοχής αλλά καταλήγουν στις τσέπες των αφεντικών του.
Καταλαβαίνουμε ότι τα προβλήματα του κυρίου Μίχου είναι πολλά, αλλά θα πρέπει να σταματήσει να κρύβεται πίσω από το εκλογικό αποτέλεσμα του συνδυασμού του και να πετάει λάσπη στον ανεμιστήρα προσπαθώντας να θολώσει το τοπίο μιας ξεκάθαρης αποκλειστικής μεταλλευτικής δραστηριότητας από την εταιρεία Ελληνικός Χρυσός Α.Ε., η οποία κάθε μέρα δυναμώνει τα θεμέλια του φαραωνικού τύπου σχεδίου της.
Πάντα ο μόνος που χαρακτηρίζεται ως κάκιστος είναι εκείνος που περιγράφει αντικειμενικά την κακή πραγματικότητα έναντι άλλων, όταν αυτοί οι άλλοι δεν αποτελούν παράγοντα άρσης και υπέρβασης της, αλλά οργανικό της τμήμα.