Το δόγμα «Νόμος και Τάξη» βρήκε σήμερα ευήκοα ώτα στην αίθουσα του Τριμελούς Εφετείου Πλημμελημάτων Θεσσαλονίκης. Κατά την εκδίκαση της δήθεν αντίστασης, που κατηγορήθηκαν ότι διέπραξαν την 14/2/2014 τρεις κάτοικοι της Ιερισσού κατά τη διάρκεια ειρηνικής καθιστικής διαμαρτυρίας στη θέση «Χονδρό Δένδρο», διαμαρτυρόμενοι για την ανοιχτή εξόρυξη της El Dorado, το αντιφατικό και καταφανώς ψευδές κατηγορητήριο κυριολεκτικά κατέρρευσε.
Κανένα αποδεικτικό στοιχείο δεν προέκυψε σε βάρος τους, ενώ είναι εξόχως αποκαλυπτικό το γεγονός ότι όλοι οι μάρτυρες κατηγορίας κατέθεσαν πως δεν είδαν καμία πράξη αντίστασης από τη δεύτερη και τον τρίτο, ενώ για τον πρώτο κατηγορούμενο κατέθεσε ένας και μοναδικός μάρτυρας αστυνομικός, αναφερόμενος όμως ακόμη και αυτός απολύτως αντιφατικά σε σχέση με το κατηγορητήριο και την όλη διαδικασία.
Η κατηγορία σε βάρος των τριών κατοίκων αφορούσε αντίσταση που αυτοί δήθεν προέβαλαν … κατά τη σύλληψή τους. Πλην όμως, από τους τρεις κατοίκους συνελήφθη μόνο ο πρώτος, γι’ αυτό και μόνον μία έκθεση σύλληψης υπάρχει στη σχετική δικογραφία, ενώ είναι ενδιαφέρον ότι ακόμη και αυτή η μία και μοναδική έκθεση σύλληψης δεν αποτέλεσε ποτέ αναγνωστέο και κρίσιμο έγγραφο, ακριβώς λόγω του προβληματικού περιεχομένου που αποτυπώνει, και που δεν είναι της παρούσας να αναλύσω. Το γεγονός θα ήταν κωμικοτραγικό αν δεν ήταν τόσο σοβαρό. Τρεις αντιστάσεις κατά τη διάρκεια τριών συλλήψεων λοιπόν, ενώ η σύλληψη ήταν μόνο μία! Ίσως θα πρέπει στο εξής ν’ αναζητήσουμε και τα μαλλιά του φαλακρού δολοφόνου..!
Είναι απολύτως βέβαιο ότι η αιτιολόγηση μιας τέτοιας απόφασης, θα είναι ένα εξαιρετικά δύσκολο έργο, πράγμα που θα φανεί στην καθαρογραφή της, ενώ είναι παραπάνω από βέβαιο ότι μια τέτοια δικαστική απόφαση ασφαλώς και θα υπέκυπτε στον αναιρετικό έλεγχο του Αρείου Πάγου. Οι καταδικασθέντες όμως πλέον κάτοικοι, που αντιστάθηκαν κατά τη σύλληψή τους που ποτέ δεν υπήρξε, αδυνατούν να αντεπεξέλθουν στα υπέρογκα έξοδα μιας απαραίτητης εν προκειμένω αίτησης αναίρεσης. Η μειοψηφία που κράτησε, υπέρ της απαλλαγής τους, ένας εφέτης δικαστής, αν και από μόνη της δεν σώζει δυστυχώς την κατάσταση, δείχνει ωστόσο ότι ακόμη και σήμερα υπάρχουν δικαστές που τολμούν να επιδείξουν προσωπικό σθένος και να μείνουν πιστοί στην αλήθεια, το δίκαιο και τη φωνή της συνείδησής τους, αγνοώντας την εικαζόμενη κρατική βούληση και το ευρύτερο πολιτικό κλίμα.
Το γενναίο κίνημα των κατοίκων της Χαλκιδικής έχει ήδη καταγραφεί στη συνείδηση του λαού μας ως ένα κίνημα γεμάτο αξιοπρέπεια κι ελευθερία, που αγωνίστηκε για τη γη, τον αέρα και το νερό, σαν δικαιώματα που μας αφορούν όλες και όλους. Το αν σε κάποιες δικαστικές αίθουσες τα στοιχειώδη δικαιώματα των πολιτών, όπως μια συμβολική καθιστική διαμαρτυρία φαντάζουν ύποπτα για τις δομές του συστήματος και μπαίνουν στο στόχαστρο χωρίς καμιά απολύτως αιτιολόγηση κι ούτε ένα αποδεικτικό περί του αντιθέτου στοιχείο, αυτό επιβεβαιώνει την πλήρη απομάκρυνση από το κοινό περί δικαίου αίσθημα και τον ελάχιστο λαϊκό έλεγχο._
Θεσσαλονίκη 26/11/2019
Η συνήγορος υπεράσπισης
Αρετή Σκουνάκη
Είναι απολύτως βέβαιο ότι η αιτιολόγηση μιας τέτοιας απόφασης, θα είναι ένα εξαιρετικά δύσκολο έργο, πράγμα που θα φανεί στην καθαρογραφή της, ενώ είναι παραπάνω από βέβαιο ότι μια τέτοια δικαστική απόφαση ασφαλώς και θα υπέκυπτε στον αναιρετικό έλεγχο του Αρείου Πάγου. Οι καταδικασθέντες όμως πλέον κάτοικοι, που αντιστάθηκαν κατά τη σύλληψή τους που ποτέ δεν υπήρξε, αδυνατούν να αντεπεξέλθουν στα υπέρογκα έξοδα μιας απαραίτητης εν προκειμένω αίτησης αναίρεσης. Η μειοψηφία που κράτησε, υπέρ της απαλλαγής τους, ένας εφέτης δικαστής, αν και από μόνη της δεν σώζει δυστυχώς την κατάσταση, δείχνει ωστόσο ότι ακόμη και σήμερα υπάρχουν δικαστές που τολμούν να επιδείξουν προσωπικό σθένος και να μείνουν πιστοί στην αλήθεια, το δίκαιο και τη φωνή της συνείδησής τους, αγνοώντας την εικαζόμενη κρατική βούληση και το ευρύτερο πολιτικό κλίμα.
Το γενναίο κίνημα των κατοίκων της Χαλκιδικής έχει ήδη καταγραφεί στη συνείδηση του λαού μας ως ένα κίνημα γεμάτο αξιοπρέπεια κι ελευθερία, που αγωνίστηκε για τη γη, τον αέρα και το νερό, σαν δικαιώματα που μας αφορούν όλες και όλους. Το αν σε κάποιες δικαστικές αίθουσες τα στοιχειώδη δικαιώματα των πολιτών, όπως μια συμβολική καθιστική διαμαρτυρία φαντάζουν ύποπτα για τις δομές του συστήματος και μπαίνουν στο στόχαστρο χωρίς καμιά απολύτως αιτιολόγηση κι ούτε ένα αποδεικτικό περί του αντιθέτου στοιχείο, αυτό επιβεβαιώνει την πλήρη απομάκρυνση από το κοινό περί δικαίου αίσθημα και τον ελάχιστο λαϊκό έλεγχο._
Θεσσαλονίκη 26/11/2019
Η συνήγορος υπεράσπισης
Αρετή Σκουνάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου