Ύβρις: η υπέρβαση του ανθρώπινου μέτρου, αλαζονική συμπεριφορά, αυθάδεια που πηγάζει από ένα υπερβολικό πάθος ή από τη συναίσθηση μιας υπερβολικής δύναμης.
Αυτό που συμβαίνει στην περιοχή μας δεν έχει προηγούμενο. Η παραμικρή διαμαρτυρία να γίνει από πλευράς κατοίκων για τα καταχθόνια σχέδια της Εταιρείας, και τα παπαγαλάκια της εφορμούν μαζικά για να καταδείξουν την υβριστική συμπεριφορά των ‘τραμπούκων ψευτοοικολόγων’… Δεν είναι φοβερό μετά από όλη αυτή την ασύστολη καταστροφή που προκάλεσε και συνεχίζει να προκαλεί αυτή η πολυεθνική, οι στρατευμένες πένες της να επιμένουν να παρουσιάζουν τους κατοίκους της περιοχής σαν ένα μάτσο παλιόπαιδα που δεν σέβονται τίποτα; Δεν είναι απίστευτα ξετσίπωτο να βιάζουν μια ολόκληρη περιοχή και να συνεχίζουν να μας το σερβίρουν ως ανάπτυξη;
Το ότι οι κάτοικοι παλεύουν για το νερό και τα δάση τους δεν τους κάνει τραμπούκους. Βασικά δεν τους κάνει καν οικολόγους. Οικολογική είναι βεβαίως η συνείδηση που διαμορφώνεται σιγά-σιγά στον κόσμο και θα μείνει ως απόσταγμα μετά το τέλος αυτού του αγώνα, όταν φύγει αυτή η εταιρεία και την επόμενη δεν θα την αφήσουμε καν να πατήσει το πόδι της στην περιοχή. Προς το παρόν όμως οι κάτοικοι αγωνίζονται για τη επιβίωσή τους. Θυμάμαι μια κινέζικη ιστορία που είχα διαβάσει παλιά: Ένας χωρικός, παντελώς άσχετος από ξιφομαχία μάχεται με έναν μισθοφόρο επαγγελματία, εξοπλισμένο σαν αστακό. Ενώ όλοι περιμένουν να χάσει, αυτός στο τέλος νικά. Κι αυτό γιατί ο χωρικός παλεύει για τη ζωή του, ενώ ο άλλος business as usual…
Σε μια κίνηση συμβολικής σημασίας λοιπόν οι κάτοικοι στην χθεσινή πορεία διαμαρτυρίας στις Σκουριές, έριξαν μια σειρά από τα περίφημα κάγκελα-πλέγματα της ελντοράντο, τα οποία προστάτευαν την τρύπα του open pit, ωσάν άλλη μεσαιωνική ζώνη αγνότητας της μυξοπαρθένου Εταιρείας. Αλλά θα μου πείτε στην Ελλάδα είμαστε ακόμα στο μεσαίωνα. Η Μ.Παναγία είχε και έχει τοπία απίστευτης ομορφιάς στην περιοχή της. Νερά και δάση που σου κόβεται η ανάσα όταν τα βλέπεις και καταλαβαίνεις πως ο καλός θεός είχε κέφια όταν έπλαθε αυτόν τον τόπο. Τέτοια τοπία απαράμιλλου κάλλους ήταν μέχρι πρότινος και οι Σκουριές και οι όμοροι λάκκοι του Καρατζά και του Λοτσάνικου, μέχρι που χάρη στην ‘μικροεπέμβαση’ των Καναδών μετατράπηκαν σε μια υπέροχη κωλοτρυπίδα και δυο φανταστικούς απόπατους… Έτσι μπόρεσε η Εταιρεία και απέκτησε ολοκληρωμένο πεπτικό σύστημα για να μπορεί αυτή να τρώει το βουνό και οι κάτοικοι το σκατό της.
Το ότι στηλιτευω το γεγονός ότι οι δυστυχείς Μεγαλοπαναγιώτες αποκτήσαν μια τρύπα πάνω από τα κεφάλια τους διαμέτρου όσο και το χωριό τους, δεν με κάνει υβριστή. Υβριστές είναι οι μαμμωνάδες της Βαβελντοράντο, που ήρθαν, ρήμαξαν τον τόπο μας, δεν βρήκαν τη μπανανία που περίμεναν, και τώρα που ο χρυσός πέφτει, την κάνουν με ελαφρά πηδηματάκια. Εγώ έχω να κάνω μια πρόταση: Προτείνω η κοινότητα της Μ.Παναγίας να αδελφοποιηθεί με όσα χωριά και πόλεις έχει αλέσει κι έχει κατασπαράξει η ελντοράντο ανά τον πλανήτη. Δεν θα είχε πολύ ενδιαφέρον οι κάτοικοι αυτών των περιοχών να κάθονταν μαζί , να πουν τον πόνο τους, να μοιράζονταν απόψεις και –γιατί όχι- να χαράξουν και μια κοινή γραμμή αντίστασης; Αν μη τι άλλο, άμα βαριούνται, μπορούν πάντα να μετρήσουν ποιος έχει τη μεγαλύτερη τρύπα… Πόσο ακόμα θα υποστούμε αυτόν τον βιασμό;
Με τιμή Σουίλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου