Το πάθος για την Ιερισσό είναι μεγαλύτερο απ’ όλο το χρυσό

Η συναυλία του Σαββάτου, για μια εξόρυξη που δεν θα γίνει ποτέ, είναι τουλάχιστον απαραίτητη!

Του Χρήστου Καραγιαννίδη


Πάνε χρόνια πια που οι κάτοικοι της Χαλκιδικής πρωτοστατούν στον αγώνα ενάντια στην εξόρυξη χρυσού. Χρόνια δύσκολων αγώνων, χρόνια γεμάτα διώξεις, χρόνια γεμάτα νίκες και ήττες. Χρόνια, όμως, που δείχνουν πως ένα κίνημα, όταν είναι ενωμένο και έχει πίστη στις δυνάμεις του, μπορεί να συγκρούεται ακόμα και με τους πιο σκληρούς αντιπάλους, όπως είναι τα εξορυκτικά συμφέροντα και το κράτος του Δένδια.

Τους τελευταίους όμως μήνες στην Ιερισσό ο Υπουργός «Προστασίας του πολίτη» δοκιμάζει τις ανθρώπινες αντοχές των κατοίκων: με τρομοκρατία, βία και καταστολή, με χημικά σε σχολεία, με εισβολή ξημερώματα σε σπίτια ανθρώπων που αγωνίζονται για την υπεράσπιση του περιβάλλοντος και της ποιότητας της δικής τους ζωής και των παιδιών τους.

Στην Ιερισσό η αντίσταση των κατοίκων υποχρεώνει στελέχη της ΝΔ να ταξιδέψουν μέχρι τον Καναδά, όπως έκανε ο πρόεδρος της βουλής Ε. Μεϊμαράκης, για να καθησυχάσει τους «επενδυτές». Τα γεγονότα της Ιερισσού αποκτούν διεθνή εμβέλεια παρά τις κοπιώδεις προσπάθειες αποσιώπησης τους, τις οποίες καταβάλλουν τα ΜΜΕ που στηρίζουν την κυβέρνηση. Το αυθόρμητο και πρωτόγνωρα μαζικό κίνημα αντίστασης της Ιερισσού δοκιμάζει τα όρια των ίδιων των μηχανισμών καταστολής, δίνοντας την ίδια στιγμή ένα παράδειγμα κοινωνικής αντίστασης σε όλους μας.

Για να μην υπάρχει καμία αυταπάτη, η Ιερισσός είναι μεταξύ άλλων ένα πείραμα κράτους έκτακτης ανάγκης.

Στην Ιερισσό δίνεται η μάχη για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και την περιβαλλοντική ισορροπία. Δε θα επιχειρηματολογήσω για τη περιβαλλοντική καταστροφή ούτε για την κοινωνική καταστροφή που πλανιέται πάνω από τη Χαλκιδική. Το έχουν κάνει πολύ καλά οι επιστήμονες που δεν υποκύπτουν στις πιέσεις των εταιριών, το έχουν κάνει πολύ καλά και οι κάτοικοι που δε βάζουν την προσωπική τους επιβίωση πάνω από το συλλογικό καλό και συνεχίζουν απτόητοι και απτόητες παρά τις απειλές, τις φυλακίσεις και τις απόπειρες εξαγοράς τους.

Αφορμή γι’ αυτό το κείμενο είναι η «συναυλία για μια εξόρυξη που δε θα γίνει ποτέ». Η συναυλία αυτή θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο στις 25 Μαΐου στην Ιερισσό και η παρουσία όλων μας είναι τουλάχιστον απαραίτητη.

Για όσους και όσες θεωρούν πως η δημοκρατία δε μετριέται με ράβδους χρυσού.
Για όσους και όσες πιστεύουν πως η κοινωνική χειραφέτηση θα μας οδηγήσει στην κοινωνική πρόοδο.
Για όσους και όσες δεν σκύβουν το κεφάλι στα αφεντικά για ένα μεροκάματο της εξαθλίωσης και της υποταγής.
Για όλους και όλες μας που παλεύουμε να κλείσουμε τα τραύματα στη γη και να την παραδώσουμε στους επομένους και τις επόμενες βιώσιμη και πράσινη.
Στην κυβερνητική προπαγάνδα και αυτή των δελτίων των 8 απαντάμε με μουσικές, αυτοοργάνωση, αντίσταση, ανυπακοή.
Γιατί τούτη η γη δεν ανήκει σε κανέναν μας και ανήκει σε όλους και όλες.

Να συναντηθούμε λοιπόν όλοι και όλες το Σάββατο στις 25 Μάη στην Ιερισσό με τα τραγούδια μας, τις φωνές μας, το πάθος μας για μια ζωή χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπινη και περιβαλλοντική.

πηγή