Του Τάσου Σαραντή
Μπορεί το ατύχημα στις πυρηνικές εγκαταστάσεις παραγωγής ενέργειας στη Φουκουσίμα της Ιαπωνίας τον Μάρτιο του 2011 να χαρακτηρίστηκε το χειρότερο πυρηνικό ατύχημα στον κόσμο τα τελευταία 25 χρόνια (ύστερα από αυτό του Τσερνομπίλ), αλλά -παρ’ όλες τις αντίθετες εκτιμήσεις- η ανάπτυξη της πυρηνικής ενέργειας ούτε επιβραδύνθηκε ούτε και θα αντιστραφεί. Οπως όλα δείχνουν, δεδομένων των πιέσεων του πυρηνικού λόμπι, τα παθήματα από τις πυρηνικές καταστροφές δεν γίνονται μαθήματα.
Στο τέλος του 2012, 437 πυρηνικοί αντιδραστήρες λειτουργούσαν σε όλο τον κόσμο, δύο περισσότεροι από το 2011, με τρεις νέους να συνδέονται με το δίκτυο, δύο να επανέρχονται έπειτα από επισκευές και σε τρεις να μπαίνει μόνιμα λουκέτο. Αντίθετα, το 2011, 13 αντιδραστήρες απενεργοποιήθηκαν διά παντός, μεταξύ των οποίων οκτώ στη Γερμανία και τέσσερις στην Ιαπωνία, αν και υπήρξαν επτά νέες συνδέσεις στο δίκτυο. Σε ό,τι αφορά το μέλλον, συνολικά 67 αντιδραστήρες βρίσκονται υπό κατασκευή σε ολόκληρο τον κόσμο, οι 47 εκ των οποίων στην Ασία, όπως προκύπτει από την τελευταία έκθεση της Διεθνούς Υπηρεσίας Ατομικής Ενέργειας.
Επί του παρόντος, η Φουκουσίμα παραμένει μία από τα πιο ραδιενεργές περιοχές πάνω στη Γη και το δύσκολο έργο του καθαρισμού αναμένεται να διαρκέσει 40 και πλέον χρόνια με κόστος δεκάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων. Περίπου 160.000 άνθρωποι έχουν εκτοπιστεί και εξακολουθούν να ζουν σε προσωρινή στέγη, έχοντας χάσει τη γη τους εξαιτίας της μόλυνσης που μπορεί να καταστήσει μεγάλο τμήμα της μη καλλιεργήσιμο για αιώνες.
Ως απάντηση στο ατύχημα, οι ιαπωνικές αρχές έκλεισαν 54 εργοστάσια πυρηνικής ενέργειας στη χώρα, αλλά στο ενδεχόμενο της έλλειψης ενέργειας η Ιαπωνία προγραμματίζει εκ νέου το άνοιγμα των κλειστών πυρηνικών εγκαταστάσεων, ενώ σχεδιάζει την επανεκκίνηση έξι αντιδραστήρων μέχρι το τέλος του 2013. Η ταγμένη υπέρ της πυρηνικής ενέργειας κυβέρνηση του πρωθυπουργού Σίνζο Αμπε -ο οποίος ανέλαβε τα καθήκοντά του τον Δεκέμβριο- κάνει λόγο ακόμη και για την κατασκευή νέων σταθμών.
Αυτή η σταδιακή επιστροφή στο «business as usual» οδήγησε κάποιους στο να αμφισβητούν το κατά πόσο το πάθημα της Φουκουσίμα έχει γίνει μάθημα. Και πώς να γινόταν διαφορετικά, όταν πλήθος ρεπορτάζ και σχολίων που δημοσιεύονται στα μέσα ενημέρωσης ανά την υφήλιο βρίσκονται σε διατεταγμένη υπηρεσία του πυρηνικού λόμπι; Χαρακτηριστικό δείγμα γραφής αποτελεί και το ρεπορτάζ που δημοσιεύθηκε στο Bloomberg View (11/3) που διατυμπανίζει: «Η ακτινοβολία από τη Φουκουσίμα αποδεικνύεται λιγότερο θανατηφόρα από τον φόβο που προκλήθηκε». Τόσο ο συγγραφέας του όσο και ένας επιστήμονας υποστηρίζουν ότι περισσότεροι άνθρωποι πεθαίνουν από τη ρύπανση της ατμόσφαιρας που προκαλείται από την καύση πετρελαίου και άνθρακα στις μονάδες ηλεκτροπαραγωγής απ” ό,τι από την ακτινοβολία που απελευθερώνεται κατά τη διάρκεια πυρηνικών ατυχημάτων.
Στο ρεπορτάζ υποστηρίζεται ότι στο δεύτερο μεγαλύτερο πυρηνικό ατύχημα στην Ιστορία, μετά το Τσερνομπίλ, εκτός από τον μολυσμένο χώρο του πυρηνικού σταθμού και την προσωρινή εκτόπιση των κατοίκων της περιοχής, δεν έγινε μεγάλη καταστροφή. Και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι «οι φόβοι για τους κινδύνους από την ακτινοβολία που απειλούν την υγεία στην πραγματικότητα έχουν μικρή βάση».
Αλλά και μετά την πυρηνική καταστροφή, η ιαπωνική κυβέρνηση αύξησε το όριο έκθεσης στην ακτινοβολία από ένα έως 20 millisieverts τον χρόνο για τους ανθρώπους, συμπεριλαμβανομένων και των παιδιών, επιτρέποντάς τους έτσι να συνεχίσουν να ζουν σε περιοχές στις οποίες θα απαγορευόταν, σύμφωνα με τα προηγούμενα δεδομένα. Η αλήθεια είναι ότι θα χρειαστούν αρκετά χρόνια μετά την έκθεση στην ακτινοβολία για να εμφανιστούν χρόνιες ασθένειες, όπως καρκίνος και λευχαιμία. Αλλά μια έκθεση που δημοσιεύθηκε στα τέλη Ιανουαρίου αποκάλυψε ότι το 44,2% των 94.975 παιδιών που εξετάστηκαν με υπέρηχους είχαν οζίδια και κύστεις του θυρεοειδούς, που μπορούν σε ορισμένες περιπτώσεις να αποτελούν έναν πρόδρομο του καρκίνου.
Από την πλευρά της, η Κίνα αποσκοπεί στην κατασκευή του μεγαλύτερου αριθμού πυρηνικών εγκαταστάσεων σε σχέση με οποιαδήποτε άλλη χώρα στον κόσμο, περιορίζοντας τους στόχους της μετά τη Φουκουσίμα (από την παραγωγή 200 γιγαβάτ μέχρι το 2030 στα 130-140 γιγαβάτ), εξαιτίας της ακύρωσης έργων που βρίσκονται σε σεισμογενείς περιοχές και σε τόπους που πάσχουν από έλλειψη νερού.
Αλλά και στις ΗΠΑ, ενώ η αρμόδια αρχή συστήνει -μετά τη Φουκουσίμα- την αναβάθμιση των πυρηνικών σταθμών ώστε να αντιμετωπίζουν τις εκτεταμένες διακοπές ρεύματος, η πυρηνική βιομηχανία αντιδρά προτείνοντας την εφαρμογή ενός δικού της εθελοντικού, λιγότερου αυστηρού προγράμματος που, κατά τους επιστήμονες, περιλαμβάνει «ημίμετρα». Τι κι αν 111 εκατομμύρια Αμερικανοί ζουν εντός 80 χιλιομέτρων από ένα πυρηνικό εργοστάσιο; Μέχρι στιγμής, έχουν τύχη. Μόνο που κανείς δεν μπορεί να πει πόσο καιρό αυτή η τύχη θα διαρκέσει.
Πηγή: efsyn
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου