Πόσα αρρωστημένα μυαλά έχουμε σ' αυτόν τον τόπο; Πως καταντήσαμε έτσι, να μας εξουσιάζουν άνθρωποι που κοιτάζουν και προωθούν το ατομικό τους συμφέρον κατά πως το νομίζουν, δηλαδή το χρηματικό τους απόθεμα, την αίσθηση της εξουσίας η οποία γίνεται έντονη και ηδονική όταν πρόκειται για το κακό, την υποταγή στην ανώτερη από αυτούς εξουσία απ' την οποία αντλούν τους χειρισμούς, την δύναμη και την ψυχοσύνθεση για να την εφαρμόσουν με την σειρά τους στην "πλέμπα", στους "υποτελείς", στον "λαουτζίκο";
Πως είναι δυνατόν τώρα που ο κόσμος υποφέρει, να υπάρχουν άνθρωποι που να εκμεταλλεύονται αυτή την δυστυχία προς ίδιον όφελος, ακριβώς όπως οι μαυραγορίτες της κατοχής;
Πως είναι δυνατόν τώρα που ο κόσμος υποφέρει, να υπάρχουν άνθρωποι που να εκμεταλλεύονται αυτή την δυστυχία προς ίδιον όφελος, ακριβώς όπως οι μαυραγορίτες της κατοχής;
Τους άνοιξε η όρεξη πριν πάρουν καλά-καλά το ορεκτικό τους.Όλο το κράτος, από την κυβέρνηση μέχρι και τις πιο αποκεντρωμένες υπηρεσίες, από το (Απο) ρυθμιστικό μέχρι και τα δασαρχεία εγκληματούν προμελετημένα και βιάζουν εν ψυχρώ. Που είναι οι Εισαγγελείς και Φαρισαίοι, οι Άννες και οι Καιάφες, οι Σαμαράδες και οι "άλλες δημοκρατικές δυνάμεις";
Που είναι οι ζώντες Έλληνες που λατρεύουν τους πεθαμένους για τα κατορθώματά τους αλλά αυτοί είναι με το μέρος των Κοτζαμπάσηδων;
Στην ζωή μου ποτέ δεν χρησιμοποίησα την λέξη προδότης γιατί πραγματικά δεν πίστευα ότι υπήρχαν τέτοιοι. Αλλά αυτοί οι άνθρωποι δεν φαίνονται σε καιρούς εύκολους. Φανερώνονται σε καιρούς χαλεπούς. Τότε που τα αισθήματα πιάνουν τις ακραίες καταστάσεις , τότε που οι καρδιές χτυπούν δυνατά και δεν μπορούμε να κρύψουμε αυτά που υπάρχουν βαθειά μέσα μας, γιατί τότε τα μέσα μας από αισθήματα γίνονται απασφαλισμένες βόμβες που μετρούν αντίστροφα την έκρηξή τους.
Που είναι οι ζώντες Έλληνες που λατρεύουν τους πεθαμένους για τα κατορθώματά τους αλλά αυτοί είναι με το μέρος των Κοτζαμπάσηδων;
Στην ζωή μου ποτέ δεν χρησιμοποίησα την λέξη προδότης γιατί πραγματικά δεν πίστευα ότι υπήρχαν τέτοιοι. Αλλά αυτοί οι άνθρωποι δεν φαίνονται σε καιρούς εύκολους. Φανερώνονται σε καιρούς χαλεπούς. Τότε που τα αισθήματα πιάνουν τις ακραίες καταστάσεις , τότε που οι καρδιές χτυπούν δυνατά και δεν μπορούμε να κρύψουμε αυτά που υπάρχουν βαθειά μέσα μας, γιατί τότε τα μέσα μας από αισθήματα γίνονται απασφαλισμένες βόμβες που μετρούν αντίστροφα την έκρηξή τους.
Που κρύβεται η "ηγεσία" της Χαλκιδικής, οι βουλευτάδες μας κ.κ. Δριβελέγκας και Καρανάσιος αλλά και οι πολιτευτές και οι πρώην με πρώτο και καλύτερο τον φανατικό υπέρ της "επένδυσης" της καταστροφής κ. Λαφαζάνη, οι περί και αντι-περιφερειάρχες, οι Νομαρχιακοί Σύμβουλοι που τόσο καλά ξέρανε την Μελέτη Περιβαλλοντολογικών επιπτώσεων, ο μεταλλασσόμενος αλλά πάντα με το μέρος των κυρίαρχων Δήμαρχος Πολυγύρου κ. Ζωγράφος και το Δημοτικό Συμβούλιο του, που νόμιζαν ότι δεν τους άγγιζε η καταστροφή, οι δημοτικοί σύμβουλοι του Δήμου Αριστοτέλη που νομίζουν ότι τα χωριά τους είναι μακριά από την καταστροφή; Για τον γνωστό για τις "καλές " προς τα μεγάλα συμφέροντα πράξεις του Πάχτα, σηκώνω τα χέρια. Αδυνατώ να διεισδύσω στα τρίσβαθα του μυαλού του για να καταλάβω γιατί πολεμά με τέτοιο μένος τον τόπο του. Μάλλον πρέπει να συνεργαστούν όλες οι επιστήμες για να κάνουν μια ανθρωπολογική μελέτη και να βρουν γιατί σε έναν κλάδο των προγόνων μας τα ανθρώπινα αισθήματα και λογικές έχουν εκτραπεί εντελώς. Να περιγράψουν την ψυχική και πνευματική συμπεριφορά των α-συνείδητων και να δώσουν απτά και πολλά παραδείγματα από τον χώρο της τερατώδους διαπλοκής, που αφού έφαγε την ψυχή τώρα άρχισε να κατατρώει και το σώμα της Ελλάδας αρχίζοντας από την Χαλκιδική.
Σε ποια λαγούμια της ψυχής τους πρέπει να ψάξουμε για να βρούμε που κρύβεται τόσο υποτέλεια, τόση ιδιοτέλεια, τόση απανθρωπιά, τόση αναλγησία για τον τόπο που έζησαν οι πατεράδες και παππούδες τους; Τι θα παραδώσουν και τι θα λένε στα παιδιά τους και τα εγγόνια τους που κατά πάσα πιθανότητα θα ζούνε μακριά, πολύ μακρυά από την μολυσμένη και κατεστραμμένη Χαλκιδική;
Βρήκαν ευκαιρία και οι του Ρυθμιστικού Θεσσαλονίκης και με περισσό θράσος (και περισσή ξεφτίλα και δεν ξέρω τι άλλο...) προσφέρουν την Χαλκιδική, βορά στα ανελέητα συμφέροντα που δεν διστάζουν να καταστρέψουν ολόκληρες κοινωνίες, τεράστιους τόπους μόνο και μόνο για να αυξήσουν την περιουσία τους. Καλαμαριά παλιά λεγόταν ένα μεγάλο μέρος της νοτιοδυτικής Χαλκιδικής. Τώρα Χαλκιδική και Καλαμαριά τα έκαναν σε συσκευασία του ενός και τα παίρνουν από την κοινωνία για να τα δώσουν για λεηλασία σε ιδιώτες. Δεν μπορεί να είναι μόνο σύμπτωση όλα αυτά...
Σε απόσταση αναπνοής πια η Θεσσαλονίκη. Πότε θα καταλάβουν οι δημοτικοί "άρχοντες" της πόλης ότι σε λίγο θα είναι πολύ αργά; Ότι εκτός από την τεράστια οικολογική καταστροφή και τοξική ρύπανση, η οικονομία και η ανάπτυξη της Θεσσαλονίκης δεν θα μείνει αλώβητη από την καταστροφή της γειτόνησας Χαλκιδικής. Δεν μας παίρνει να σφυρίζουμε αδιάφορα. Ο κόσμος το έχει συνηδειτοποιήσει και ανησυχεί. Στις πολλές χιλιάδες επισκέπτες στην γιορτή του μελιού στο πεδίο του Άρεως, το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε, που μοιράσαμε έντυπα ενημέρωσης για τα ορυχεία χρυσού της Χαλκιδικής ας ήταν πέντε αυτοί που υπερασπίστηκαν το κακό που θα μας βρει. Και άλλοι είκοσι αυτοί που είχαν επιφυλάξεις στην αρχή κυρίως για τις θέσεις εργασίας που υποτίθεται ότι θα δημιουργηθούν. Όταν τους έλεγες όμως ότι στην περιοχή του Δήμου Αριστοτέλη υπάρχουν 2500 θέσεις εργασίας στον τουρισμό και υπερδιπλάσιες σε γεωργία, κτηνοτροφία, αλιεία, κτηνοτροφία, μελισσοκομία. Όταν τους έλεγες ότι θα καταστραφεί ο τουρισμός και οι πολλές χιλιάδες θέσεις εργασίας σε όλη την Χαλκιδική. Ότι θα καταστραφεί το όνομα της Χαλκιδικής σαν πανέμορφος τόπος τουριστικού προορισμού , τότε εύκολα καταλάβαιναν την οικονομική καταστροφή που θα γίνει Όταν τους έλεγες ότι θα καταστραφεί το μέρος που δίνει νερό σε όλη σχεδόν την Χαλκιδική και ότι η αέρια ρύπανση θα καταστρέψει όλα τα επαγγέλματα που ασχολούνται με την γη και το νερό, τότε καταλάβαιναν τις επιπτώσεις στο και από το περιβάλλον. Όταν τους έλεγες παραδείγματα άλλων τόπων με παρεμφερείς εκμεταλλεύσεις και πως εκεί θερίζουν οι κακές αρρώστιες τότε σιωπούσαν και προβληματιζόταν. Γιατί δεν ήξεραν ότι ο χρονικός ορίζοντας των εργασιών των ορυχείων χρυσού ξεκινά από 7 και φτάνει τα 30 χρόνια και ότι μέχρι τότε θα έχει εξαφανιστεί η Χαλκιδική που ξέραμε και ότι θα έχει αντικατασταθεί από έναν κρανίου τόπο.
Στην γιορτή του μελιού παρουσιάσαμε και έναν χάρτη που έδειχνε ότι η απόσταση της Θεσσαλονίκης σε ευθεία γραμμή από τα ορυχεία χρυσού είναι μόνο 62 χιλιόμετρα και από την Σαχάρα που έρχεται η κόκκινη σκόνη 1100 χιλιόμετρα. Και καταλάβαιναν πόσο άμεσος είναι ο κίνδυνος από την τοξική σκόνη των βαρέων μετάλλων που σε τεράστιες ποσότητες θα βγαίνει από τα ανοιχτά ορύγματα και θα υπερίπταται μέχρι ο αέρας την στείλει στην κατεύθυνση της βούλησής του. Τότε που απεγνωσμένοι θα επαναφέρουμε τις παγανιστικές τελετές της Πιπερούς και θα παρακαλούμε οι άνεμοι να είναι βόρειοι για να απομακρύνουν την τοξική σκόνη προς την θάλασσα και τα κοντινά νησιά θα παρακαλούμε να φυσάει νοτιάς. Και ύστερα όλοι μαζί θα ικετεύουμε (ποιον;) να μην βρέχει γιατί αντί για "μάνα εξ ουρανού" θα έρχεται όξινη βροχή.
Σε ποια λαγούμια της ψυχής τους πρέπει να ψάξουμε για να βρούμε που κρύβεται τόσο υποτέλεια, τόση ιδιοτέλεια, τόση απανθρωπιά, τόση αναλγησία για τον τόπο που έζησαν οι πατεράδες και παππούδες τους; Τι θα παραδώσουν και τι θα λένε στα παιδιά τους και τα εγγόνια τους που κατά πάσα πιθανότητα θα ζούνε μακριά, πολύ μακρυά από την μολυσμένη και κατεστραμμένη Χαλκιδική;
Βρήκαν ευκαιρία και οι του Ρυθμιστικού Θεσσαλονίκης και με περισσό θράσος (και περισσή ξεφτίλα και δεν ξέρω τι άλλο...) προσφέρουν την Χαλκιδική, βορά στα ανελέητα συμφέροντα που δεν διστάζουν να καταστρέψουν ολόκληρες κοινωνίες, τεράστιους τόπους μόνο και μόνο για να αυξήσουν την περιουσία τους. Καλαμαριά παλιά λεγόταν ένα μεγάλο μέρος της νοτιοδυτικής Χαλκιδικής. Τώρα Χαλκιδική και Καλαμαριά τα έκαναν σε συσκευασία του ενός και τα παίρνουν από την κοινωνία για να τα δώσουν για λεηλασία σε ιδιώτες. Δεν μπορεί να είναι μόνο σύμπτωση όλα αυτά...
Σε απόσταση αναπνοής πια η Θεσσαλονίκη. Πότε θα καταλάβουν οι δημοτικοί "άρχοντες" της πόλης ότι σε λίγο θα είναι πολύ αργά; Ότι εκτός από την τεράστια οικολογική καταστροφή και τοξική ρύπανση, η οικονομία και η ανάπτυξη της Θεσσαλονίκης δεν θα μείνει αλώβητη από την καταστροφή της γειτόνησας Χαλκιδικής. Δεν μας παίρνει να σφυρίζουμε αδιάφορα. Ο κόσμος το έχει συνηδειτοποιήσει και ανησυχεί. Στις πολλές χιλιάδες επισκέπτες στην γιορτή του μελιού στο πεδίο του Άρεως, το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε, που μοιράσαμε έντυπα ενημέρωσης για τα ορυχεία χρυσού της Χαλκιδικής ας ήταν πέντε αυτοί που υπερασπίστηκαν το κακό που θα μας βρει. Και άλλοι είκοσι αυτοί που είχαν επιφυλάξεις στην αρχή κυρίως για τις θέσεις εργασίας που υποτίθεται ότι θα δημιουργηθούν. Όταν τους έλεγες όμως ότι στην περιοχή του Δήμου Αριστοτέλη υπάρχουν 2500 θέσεις εργασίας στον τουρισμό και υπερδιπλάσιες σε γεωργία, κτηνοτροφία, αλιεία, κτηνοτροφία, μελισσοκομία. Όταν τους έλεγες ότι θα καταστραφεί ο τουρισμός και οι πολλές χιλιάδες θέσεις εργασίας σε όλη την Χαλκιδική. Ότι θα καταστραφεί το όνομα της Χαλκιδικής σαν πανέμορφος τόπος τουριστικού προορισμού , τότε εύκολα καταλάβαιναν την οικονομική καταστροφή που θα γίνει Όταν τους έλεγες ότι θα καταστραφεί το μέρος που δίνει νερό σε όλη σχεδόν την Χαλκιδική και ότι η αέρια ρύπανση θα καταστρέψει όλα τα επαγγέλματα που ασχολούνται με την γη και το νερό, τότε καταλάβαιναν τις επιπτώσεις στο και από το περιβάλλον. Όταν τους έλεγες παραδείγματα άλλων τόπων με παρεμφερείς εκμεταλλεύσεις και πως εκεί θερίζουν οι κακές αρρώστιες τότε σιωπούσαν και προβληματιζόταν. Γιατί δεν ήξεραν ότι ο χρονικός ορίζοντας των εργασιών των ορυχείων χρυσού ξεκινά από 7 και φτάνει τα 30 χρόνια και ότι μέχρι τότε θα έχει εξαφανιστεί η Χαλκιδική που ξέραμε και ότι θα έχει αντικατασταθεί από έναν κρανίου τόπο.
Στην γιορτή του μελιού παρουσιάσαμε και έναν χάρτη που έδειχνε ότι η απόσταση της Θεσσαλονίκης σε ευθεία γραμμή από τα ορυχεία χρυσού είναι μόνο 62 χιλιόμετρα και από την Σαχάρα που έρχεται η κόκκινη σκόνη 1100 χιλιόμετρα. Και καταλάβαιναν πόσο άμεσος είναι ο κίνδυνος από την τοξική σκόνη των βαρέων μετάλλων που σε τεράστιες ποσότητες θα βγαίνει από τα ανοιχτά ορύγματα και θα υπερίπταται μέχρι ο αέρας την στείλει στην κατεύθυνση της βούλησής του. Τότε που απεγνωσμένοι θα επαναφέρουμε τις παγανιστικές τελετές της Πιπερούς και θα παρακαλούμε οι άνεμοι να είναι βόρειοι για να απομακρύνουν την τοξική σκόνη προς την θάλασσα και τα κοντινά νησιά θα παρακαλούμε να φυσάει νοτιάς. Και ύστερα όλοι μαζί θα ικετεύουμε (ποιον;) να μην βρέχει γιατί αντί για "μάνα εξ ουρανού" θα έρχεται όξινη βροχή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου